Mniej znane szkodniki drewna
Zazwyczaj mając podejrzenia, że w naszych drewnianych konstrukcjach bytują szkodniki – stawiamy na kołatka domowego lub spuszczela pospolitego. Nie zawsze łatwo jest rozpoznać rodzaj szkodnika, kiedy nigdy wcześniej nie mieliśmy z żadnym z nich do czynienia. Z tego powodu postanowiliśmy przedstawić wam mało popularne gatunki szkodników występujących w Polsce.
Trzpiennik
Jest to insekt żerujący w martwym drewnie charakteryzujący się czarnym tułowiem oraz głową z niebieskim połyskiem. Odwłok trzpiennika jest koloru miodowego. Dorosłe osobniki osiągają wielkość od 10 do 32 mm. Samice tego gatunku są większe. Okres rozmnażania trzpienników przypada od lipca do sierpnia. Owad ma silnie rozwinięte skrzydła, dzięki czemu łatwo się przemieszcza. Samice w ciągu całego swojego życia są w stanie złożyć nawet do 350 jaj. Trzpienniki żerują zazwyczaj na tartakach. Jak pozbyć się korników – trzpienników? W celu ich zwalczania stosuje się zazwyczaj dezynsekcję gazową, rzadziej dezynsekcję termiczną, która wybierana jest zazwyczaj w przypadku trudno dostępnych miejsc.
Krótka historia o tym, jak trzpiennik sosnowy inspiruje naukowców
Kornik drukarz
W Polsce istnieje wiele gatunków korników. Ich liczbę szacuje się na ponad sto gatunków. Kornik drukarz to bardzo groźny insekt charakteryzujący się walcowatym ciałem o krępej budowie. Dorosłe osobniki osiągają wielkość od 4 do 5 mm. Na ciemnobrązowym ciele posiadają one charakterystyczne włoski czuciowe, po których łatwo jest je rozpoznać. Długość ich życia jest długa, korniki żyją do nawet 3 lat. Atakują one zazwyczaj drzewa iglaste. Największą przeszkodę w ich wytępieniu stanowi fakt, że produkują one feromony, które przyczyniają się do koncentracji dużej ilości insektów w jednym miejscu.
Kornik drukarz – Insektpol
Miazgowiec Parkietowiec
Jego charakterystyczna nazwa wzięła się od tego, że ten gatunek insekta był często spotykany w zakładach produkujących właśnie parkiety. Miazgowiec Parkietowiec charakteryzuje się jasnobrązowym lub ciemnobrązowym kolorem ciała o wydłużonym, spłaszczonym kształcie. Dorosłe osobniki osiągają wielkość od 2,5 do 5 mm. Żerują one zazwyczaj w drzewach liściastych, którego drewno jest bogate w skrobię. Ważnym czynnikiem jego bytowania jest odpowiednia wilgoć. Niszczą one drewniane parkiety, ramy obrazów oraz meble. W celu ich zwalczania stosuje się najczęściej fumigację.
